استئوآرتریت یک بیماری مفصلی دردناک است. زمانی اتفاق می افتد که غضروف مفصلی به طور جبران ناپذیر آسیب دیده باشد. با درمان های محافظه کارانه یا یک عمل جراحی، علائم ساییدگی و پارگی مفصل به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. بیشتر بخوانید: آرتروز چیست؟ چه شکایاتی مطرح می شود؟ در برابر آرتروز چه کنیم؟

کدهای ICD برای این بیماری: کدهای ICD کدهای معتبر بین المللی برای تشخیص های پزشکی هستند. آنها را می توان به عنوان مثال در نامه های پزشک یا در گواهی های ناتوانی در کار یافت.M15M16M19M47M23M17M12M24M96
بررسی اجمالی مقاله
آرتروز
شرح
رفتار
علائم
علل و عوامل خطر
بررسی ها و تشخیص
سیر بیماری و پیش آگهی
جلوگیری کردن
آرتروز زانو یک شکل رایج است
بررسی اجمالی سریع
درمان: ورزش، بسته های گرم یا سرد، مسکن ها، احتمالاً تزریق مفاصل ("کورتیزون"، اسید هیالورونیک). در مراحل پیشرفته تعویض مفصل (جراحی)
علائم: درد در هنگام فعالیت، درد اولیه (درد در ابتدای فعالیت بدنی)، کاهش تحرک، ضخیم شدن مفاصل. با آرتروز فعال: قرمزی، درد مداوم، پوست بسیار گرم
علل و عوامل خطر: ساییدگی و پارگی مفاصل به دلیل افزایش سن، بارهای بیش از حد و نادرست خطر را افزایش می دهد، همچنین بیماری های متابولیک و صدمات.
تشخیص: معاینه فیزیکی، اشعه ایکس، توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
پیش آگهی: اغلب از طریق ورزش و درد درمانی بهبود می یابد و بنابراین می توان از جراحی برای مدت طولانی اجتناب کرد. درمان معمولاً ممکن نیست، فقط تسکین علائم و کند شدن پیشرفت است
پیشگیری: ورزش منظم. اجتناب از بارگذاری بیش از حد و بارگذاری نادرست؛ و غیره. کفش مناسب، وضعیت بدنی نامناسب
زانو درد - این پشت آن است
آسیب می تواند قسمت های مختلف مفصل زانو را تحت تاثیر قرار دهد. اما علل دیگر نیز می توانند باعث درد شوند. ببین کدومشون!
آسیب می تواند قسمت های مختلف مفصل زانو را تحت تاثیر قرار دهد. اما علل دیگر نیز می توانند باعث درد شوند. ببین کدومشون!
آرتروز چیست؟
پزشکان از ساییدگی مفصل به عنوان آرتروز یاد می کنند. غضروف مفصلی ساییده شده و آسیب دیده است. غضروف و استخوان تغییر شکل می دهند و با حرکت به یکدیگر ساییده می شوند.

استئوآرتریت بیشتر در دست ها، زانوها، مهره ها و باسن رخ می دهد. با این حال، بیماری می تواند در هر مفصلی رخ دهد. مفاصل شانه، انگشتان پا، پا و مچ پا به همان اندازه درگیر می شوند. به ویژه افراد مسن را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. طبق مطالعه ای که توسط موسسه رابرت کخ انجام شده است، نیمی از زنان و یک سوم مردان بالای 60 سال از آرتروز رنج می برند.

استئوآرتریت را باید از آرتریت متمایز کرد. این یک التهاب مفصلی است که دلایل مختلفی برای آن ممکن است. اگر مفصل در نتیجه آرتروز ملتهب شود، پزشکان از آرتروز یا استئوآرتریت فعال صحبت می کنند.

آرتروز چگونه ایجاد می شود؟
استئوآرتریت زمانی رخ می دهد که مفصل بیش از حد بارگذاری شود یا برای مدت طولانی تحت فشار قرار گیرد. این در ابتدا بر متابولیسم غضروف مفصلی تأثیر می گذارد: بافت غضروف به طور فزاینده ای تجزیه می شود و ترک ها و برآمدگی ها ظاهر می شوند. اگر اکنون مفصل را حرکت دهید، لایه های زبر غضروف به یکدیگر ساییده می شوند. علاوه بر این، غضروف توسط آنزیم های جذب شده تجزیه می شود. غضروف به مرور زمان فرسوده می شود.

اگر مفصل به شدت تحت فشار قرار گیرد، ساختارهای دیگر به مرور زمان به صورت پاتولوژیک تغییر خواهند کرد: پوشش داخلی مفصل (ممبران سینوویالیس)، استخوان ها و رباط ها. فقط پس از آن پزشکان از آرتروز صحبت می کنند.

در مناطقی که بیشترین استرس را دارند، پوشش غضروف در نهایت به طور کامل ناپدید می شود. استخوان های مفصل در معرض دید قرار می گیرند و به یکدیگر ساییده می شوند. پزشکان از "استخوان های طاس" صحبت می کنند. به منظور مقاومت در برابر فشار غیر معمول، بافت استخوان ضخیم می شود. متخصصان از آن به عنوان اسکلروتراپی ساب غضروفی یاد می کنند.

علاوه بر این، برجستگی های استخوانی (استئوفیت) در لبه مفصل ایجاد می شود. این باعث تغییر شکل مفصل می شود (arthrosis deformans).

اگر لایه غضروفی دیگر استخوان را نبندد، ممکن است مایع سینوویال نیز به داخل استخوان نفوذ کند. اگر مایع در یک حفره در استخوان جمع شود، پزشکان از کیست اسکری صحبت می کنند. بقایای سلول های ساییده شده و محصولات متابولیک اغلب وارد مایع سینوویال می شوند. در نتیجه پوست داخلی کپسول مفصلی به راحتی ملتهب می شود (سینوویالیت).

اغلب، مایع بیشتری در مفصل جمع می شود (افیوژن مفصل). آرتروز، که ممکن است تا آن مرحله بدون علامت بوده باشد، به سرعت به التهاب مفاصل (آرتروز فعال، آرتروز-آرتریت) تبدیل می‌شود.

نماد بررسی علائم
بررسی کننده علائم NetDoktor
چه بیماری باعث علائم من می شود؟
مراحل آرتروز
بسته به میزان ساییدگی و پارگی، پزشکان بین آرتروزهای مختلف St

علائم
هنگامی که آرتروز شروع می شود، مفصل معمولاً تنها زمانی درد می کند که بارگذاری می شود. در ناحیه زانو یا باسن، دردهای کوبنده اغلب در هنگام بارهای ضربه ای احساس می شود، به عنوان مثال هنگام دویدن. در آرتروز انگشتان، درد ممکن است رخ دهد، به عنوان مثال، هنگام نوشتن، باز کردن عینک یا در دست گرفتن یک کتاب سنگین.

با گذشت زمان، درد می تواند افزایش یابد و زندگی روزمره را محدود کند. مفاصل نیز می توانند سفت شوند - به خصوص پس از یک دوره استراحت طولانی، به عنوان مثال در صبح پس از بیدار شدن از خواب. یک "درد راه اندازی" نیز معمول است، که پس از آن در طول حرکت نسبتاً سریع فروکش می کند. اگر مفاصل به مدت بیش از 30 دقیقه در صبح سفت باشند، این امر به احتمال زیاد نشان دهنده التهاب مفصل روماتیسمی است.

در آرتروز شدید پیشرفته، درد در حالت استراحت نیز رخ می دهد. این می تواند بسیار ناراحت کننده باشد و خواب را مختل کند. مراحل با علائم خفیف تر و شدید اغلب متناوب هستند.

در آرتروز، مفاصل نیز می توانند حساس، متورم و سفت شوند. در مورد آرتروز پیشرفته، یک مفصل نیز می تواند تغییر شکل دهد.

در برخی افراد، استئوآرتریت در مراحل مختلف رخ می دهد. در این فازهای حاد، درد به طور ناگهانی افزایش می‌یابد و بیشتر شبیه ضربه، ضربان یا سوزش است. مفصل ممکن است به طور موقت متورم شود، سفت و گرم شود. سپس پزشکان از آرتروز فعال صحبت می کنند. علائم تشدید معمولاً پس از چند روز فروکش می کند. عودها اغلب غافلگیرکننده هستند، که اغلب یک بار اضافی است.

علل
در یک مفصل، انتهای استخوان ها با غضروف سخت پوشیده شده است. غضروف توسط سلول های خاصی ساخته می شود که می توانند تا حدودی آن را نیز ترمیم کنند. برای انجام این کار، مفصل باید به اندازه کافی حرکت کند. غضروف با خون تامین نمی شود، اما از طریق تغییر فشار، به عنوان مثال هنگام راه رفتن، با مواد مغذی تامین می شود. مانند یک اسفنج مرطوب، محصولات زائد متابولیک تحت فشار از غضروف خارج می شوند و مواد مغذی از مایع سینوویال مکیده می شوند که بار کاهش یابد.

استئوآرتریت زمانی رخ می دهد که لایه غضروف نازک تر و زبرتر شود. دلایل مختلفی برای این امر وجود دارد، مانند تغییرات مرتبط با افزایش سن، آسیب‌ها، وضعیت نامناسب یا چاقی. در مورد استئوآرتریت بسیار پیشرفته، غضروف در برخی از قسمت های مفصل می تواند به طور کامل ساییده شود و استخوان در معرض دید قرار گیرد.

گرافیک: آرتروز اولیه و پیشرفته در مفصل
عوامل خطر
سن یک عامل خطر مهم برای آرتروز است. اضافه وزن نیز می‌تواند به همه اشکال آرتروز کمک کند. از یک طرف به مفاصل تحمل کننده وزن مانند زانو یا باسن فشار وارد می کند. از سوی دیگر، چربی اضافی بدن، مواد پیام رسان را آزاد می کند که می تواند باعث التهاب در مفصل شود. استعداد خانوادگی نیز می تواند نقش داشته باشد.

بسته به مفصل، عوامل خطر مختلف دیگری نیز وجود دارد که احتمال آرتروز را افزایش می دهد. یکی از دلایل رایج آرتروز در زانو آسیب هایی مانند پارگی در رباط صلیبی قدامی است. استئوآرتریت مفصل ران می تواند نتیجه آن باشد، برای مثال، اگر رشد استخوانی روی مفصل منجر به انقباض بین سر استخوان ران و حفره مفصل شود (به اصطلاح گیرافتادگی لگن).

دوره
استئوآرتریت می تواند دوره های بسیار متفاوتی داشته باشد. اغلب به کندی پیشرفت می کند و گاهی اوقات علائم بیشتر یا کمتری را ایجاد می کند که بسیاری از افراد می توانند سال ها با آن کنار بیایند. با این حال، گاهی اوقات علائم با سرعت بیشتری افزایش می یابد.

با پیشرفت آرتروز، استخوان های مفصل می توانند تغییر کنند. برآمدگی ها (استئوفیت ها) می توانند در لبه های استخوان ها ایجاد شوند. آنها می توانند حرکت مفصل را مختل کنند و منجر به درد دائمی شوند.

تشخیص
استئوآرتریت معمولاً بر اساس علائم معمول و معاینه مفصل قابل تشخیص است. برای تشخیص، پزشک در مورد علائم می پرسد و مفصل را احساس می کند.

در صورت شک می توان معاینه اشعه ایکس را انجام داد. اگر تغییرات معمولی در تصویر اشعه ایکس قابل مشاهده باشد - برای مثال فضای مفصلی بسیار باریک - احتمال آرتروز بسیار زیاد است.

با این حال، اهمیت معاینات تصویربرداری محدود است: برخی افراد تغییرات شدیدی در مفصل دارند، اما به ندرت علائمی دارند - در برخی دیگر، مفصل علیرغم علائم شدید سالم به نظر می رسد. به هر حال درمان باید بر اساس علائم و موقعیت فردی باشد - و نه بر اساس آنچه در اشعه ایکس دیده می شود.

گاهی اوقات علائم کمتر معمولی هستند یا این که بیماری های دیگری مانند آرتریت روماتوئید یا نقرس را رد کند. سپس آزمایش خون، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی یا سونوگرافی می تواند مفید باشد.

رفتار
فقدان ورزش می تواند تخریب غضروف را تسریع کند. همچنین ماهیچه ها را ضعیف می کند که تحرک را بیشتر محدود می کند. به اندازه کافی ورزش کنند و تمرین کنند

حمله قلبی (انفارکتوس میوکارد) زمانی رخ می دهد که یک رگ خونی در عضله قلب (شریان کرونر) مسدود شود. سپس اکسیژن رسانی به ماهیچه قطع می شود و دیگر قادر به انجام کار خود نیست. حمله قلبی اغلب تهدید کننده زندگی است! بنابراین، تشخیص علائم در اسرع وقت بسیار مهم است. در اینجا می توانید هر آنچه را که باید در مورد سیگنال های هشدار دهنده، علل و گزینه های درمانی حملات قلبی بدانید، بخوانید.

کدهای ICD برای این بیماری: کدهای ICD کدهای معتبر بین المللی برای تشخیص های پزشکی هستند. آنها را می توان برای مثال در نامه های پزشک یا در گواهی های ناتوانی در کار یافت.I22I21I23
بررسی اجمالی مقاله
حمله قلبی
تعریف
علائم
علل و عوامل خطر
بررسی ها و تشخیص
رفتار
پیش بینی
جلوگیری
حمله قلبی

بررسی اجمالی سریع
علائم: درد شدید در قفسه سینه چپ/پشت سینه، تنگی نفس، احساس گرفتگی/اضطراب. به ویژه در زنان: احساس فشار و فشردگی در قفسه سینه، ناراحتی در قسمت فوقانی شکم، تنگی نفس، تهوع و استفراغ.
علل و عوامل خطر: عمدتاً لخته های خونی که عروق کرونر را مسدود می کنند. فشار خون بالا، کلسترول بالا، چاقی، ورزش کم، دیابت و استعمال دخانیات این خطر را افزایش می دهند
معاینات و تشخیص: معاینه فیزیکی، اکوکاردیوگرام (ECG)، سونوگرافی قلب، آزمایش خون، کاتتریزاسیون قلب
درمان: کمک های اولیه، جراحی برای گشاد کردن رگ باریک قلب (اتساع با بالون)، نصب استنت، دارو (مثلاً لیز درمانی)، جراحی بای پس
پیش آگهی: پیش آگهی خوب با درمان اولیه، اما بدون درمان کامل. تهدید کننده زندگی بدون درمان؛ عوارض احتمالی عبارتند از آریتمی قلبی، تشکیل لخته های خون (بیشتر)، آنوریسم، سکته مغزی، نارسایی مزمن قلبی، بیماری های روانی.
پیشگیری: سبک زندگی سالم، ورزش منظم، وزن بدن سالم، استرس کم
حمله قلبی - این کاری است که دکتر انجام می دهد
بعد از حمله قلبی، زمان عضله است. فقط درمان سریع می تواند قلب را نجات دهد. ببینید پزشک اورژانس و بیمارستان باید چه درمانی را شروع کنند.
بعد از حمله قلبی، زمان عضله است. فقط درمان سریع می تواند قلب را نجات دهد. ببینید پزشک اورژانس و بیمارستان باید چه درمانی را شروع کنند.
حمله قلبی چیست؟
سکته قلبی (انفارکتوس میوکارد) یک بیماری قلبی است که در آن کاهش عرضه به عضله قلب (میوکارد) - یا قسمت هایی از آن - (ایسکمی میوکارد) وجود دارد. مناطق آسیب دیده عضله قلب می میرند، به این معنی که عضله قلب دیگر قادر به انقباض طبیعی نیست.

قلب در عملکرد پمپاژ خود مختل می شود یا کاملاً از کار می افتد - متوقف می شود. این امر جریان خون بدن و اندام های آن را قطع می کند و به همین دلیل است که حمله قلبی تهدید کننده زندگی است. علائم در برخی افراد خیلی شدید نیست. با این وجود، پزشکان از حمله قلبی خفیف صحبت نمی کنند.

طبق دستورالعمل های اروپا (ESC) و انجمن قلب و عروق آلمان (DGK)، پزشکان ابتدا بین آسیب حاد میوکارد و انفارکتوس حاد میوکارد در مورد نوع حمله قلبی تفاوت قائل می شوند. مورد دوم تنها زمانی وجود دارد که آسیب میوکارد با ایسکمی همراه باشد، یعنی در واقع به دلیل تامین ناکافی اکسیژن باشد.

علاوه بر انفارکتوس حاد میوکارد، مواردی وجود دارد که مدتی پیش سکته قلبی رخ داده است، زیرا ممکن است به صورت «سکته مغزی خاموش» رخ داده باشد، فرد مورد نظر متوجه آن نشده و تنها با تأخیر علائم محسوسی ایجاد کرده است. چنین انفارکتوس میوکارد قدیمی اساساً همان علائم حمله قلبی حاد را نشان می دهد، اگرچه در اینجا عضله قلب به وضوح حیات خود را از دست داده است که می تواند در تشخیص تصویربرداری (ECG) و بر اساس مقادیر خون نشان داده شود.

موارد حمله قلبی و مرگ و میر ناشی از آنها اکنون در کشورهای صنعتی مانند اروپا و ایالات متحده در حال کاهش است، اما این تعداد در کشورهای در حال توسعه همچنان در حال افزایش است. پزشکان اکثر حملات قلبی را در افراد بین 40 تا 80 سال تشخیص می‌دهند که با افزایش سن، دفعات آن افزایش می‌یابد. انفارکتوس میوکارد در کودکان نسبتاً نادر است.

سندرم حاد کرونری (به اختصار ACS) یک اصطلاح کلی است که هم شامل انفارکتوس حاد میوکارد و هم آنژین صدری ناپایدار می شود. در هر دو مورد، اختلالات گردش خون در عروق کرونر وجود دارد که تهدید کننده زندگی است و معمولا باعث درد شدید قفسه سینه می شود.

علائم حمله قلبی چیست؟
در صورت حمله قلبی، زمانی برای از دست دادن وجود ندارد. هرچه زودتر تشخیص داده شود و درمان شود، شانس زنده ماندن بیشتر است. به همین دلیل است که در صورت کوچکترین شک و اولین علائم سکته قلبی - حتی در شب یا آخر هفته - باید با شماره اورژانس تماس بگیرید!

نظارت بر علائم حمله قلبی در مردان و زنان مهم است

حمله قلبی (انفارکتوس میوکارد) زمانی رخ می دهد که یک رگ خونی در عضله قلب (شریان کرونر) مسدود شود. سپس اکسیژن رسانی به ماهیچه قطع می شود و دیگر قادر به انجام کار خود نیست. حمله قلبی اغلب تهدید کننده زندگی است! بنابراین، تشخیص علائم در اسرع وقت بسیار مهم است. در اینجا می توانید هر آنچه را که باید در مورد سیگنال های هشدار دهنده، علل و گزینه های درمانی حملات قلبی بدانید، بخوانید.

کدهای ICD برای این بیماری: کدهای ICD کدهای معتبر بین المللی برای تشخیص های پزشکی هستند. آنها را می توان برای مثال در نامه های پزشک یا در گواهی های ناتوانی در کار یافت.I22I21I23
بررسی اجمالی مقاله
حمله قلبی
تعریف
علائم
علل و عوامل خطر
بررسی ها و تشخیص
رفتار
پیش بینی
جلوگیری
حمله قلبی
بررسی اجمالی سریع
علائم: درد شدید در قفسه سینه چپ/پشت سینه، تنگی نفس، احساس گرفتگی/اضطراب. به ویژه در زنان: احساس فشار و فشردگی در قفسه سینه، ناراحتی در قسمت فوقانی شکم، تنگی نفس، تهوع و استفراغ.
علل و عوامل خطر: عمدتاً لخته های خونی که عروق کرونر را مسدود می کنند. فشار خون بالا، کلسترول بالا، چاقی، ورزش کم، دیابت و استعمال دخانیات این خطر را افزایش می دهند
معاینات و تشخیص: معاینه فیزیکی، اکوکاردیوگرام (ECG)، سونوگرافی قلب، آزمایش خون، کاتتریزاسیون قلب
درمان: کمک های اولیه، جراحی برای گشاد کردن رگ باریک قلب (اتساع با بالون)، نصب استنت، دارو (مثلاً لیز درمانی)، جراحی بای پس
پیش آگهی: پیش آگهی خوب با درمان اولیه، اما بدون درمان کامل. تهدید کننده زندگی بدون درمان؛ عوارض احتمالی عبارتند از آریتمی قلبی، تشکیل لخته های خون (بیشتر)، آنوریسم، سکته مغزی، نارسایی مزمن قلبی، بیماری های روانی.
پیشگیری: سبک زندگی سالم، ورزش منظم، وزن بدن سالم، استرس کم
حمله قلبی - این کاری است که دکتر انجام می دهد
بعد از حمله قلبی، زمان عضله است. فقط درمان سریع می تواند قلب را نجات دهد. ببینید پزشک اورژانس و بیمارستان باید چه درمانی را شروع کنند.
بعد از حمله قلبی، زمان عضله است. فقط درمان سریع می تواند قلب را نجات دهد. ببینید پزشک اورژانس و بیمارستان باید چه درمانی را شروع کنند.
حمله قلبی چیست؟
سکته قلبی (انفارکتوس میوکارد) یک بیماری قلبی است که در آن کاهش عرضه به عضله قلب (میوکارد) - یا قسمت هایی از آن - (ایسکمی میوکارد) وجود دارد. مناطق آسیب دیده عضله قلب می میرند، به این معنی که عضله قلب دیگر قادر به انقباض طبیعی نیست.

قلب در عملکرد پمپاژ خود مختل می شود یا کاملاً از کار می افتد - متوقف می شود. این امر جریان خون بدن و اندام های آن را قطع می کند و به همین دلیل است که حمله قلبی تهدید کننده زندگی است. علائم در برخی افراد خیلی شدید نیست. با این وجود، پزشکان از حمله قلبی خفیف صحبت نمی کنند.

طبق دستورالعمل های اروپا (ESC) و انجمن قلب و عروق آلمان (DGK)، پزشکان ابتدا بین آسیب حاد میوکارد و انفارکتوس حاد میوکارد در مورد نوع حمله قلبی تفاوت قائل می شوند. مورد دوم تنها زمانی وجود دارد که آسیب میوکارد با ایسکمی همراه باشد، یعنی در واقع به دلیل تامین ناکافی اکسیژن باشد.

علاوه بر انفارکتوس حاد میوکارد، مواردی وجود دارد که مدتی پیش سکته قلبی رخ داده است، زیرا ممکن است به صورت «سکته مغزی خاموش» رخ داده باشد، فرد مورد نظر متوجه آن نشده و تنها با تأخیر علائم محسوسی ایجاد کرده است. چنین انفارکتوس میوکارد قدیمی اساساً همان علائم حمله قلبی حاد را نشان می دهد، اگرچه در اینجا عضله قلب به وضوح حیات خود را از دست داده است که می تواند در تشخیص تصویربرداری (ECG) و بر اساس مقادیر خون نشان داده شود.

موارد حمله قلبی و مرگ و میر ناشی از آنها اکنون در کشورهای صنعتی مانند اروپا و ایالات متحده در حال کاهش است، اما این تعداد در کشورهای در حال توسعه همچنان در حال افزایش است. پزشکان اکثر حملات قلبی را در افراد بین 40 تا 80 سال تشخیص می‌دهند که با افزایش سن، دفعات آن افزایش می‌یابد. انفارکتوس میوکارد در کودکان نسبتاً نادر است.

سندرم حاد کرونری (به اختصار ACS) یک اصطلاح کلی است که هم شامل انفارکتوس حاد میوکارد و هم آنژین صدری ناپایدار می شود. در هر دو مورد، اختلالات گردش خون در عروق کرونر وجود دارد که تهدید کننده زندگی است و معمولا باعث درد شدید قفسه سینه می شود.

علائم حمله قلبی چیست؟
در صورت حمله قلبی، زمانی برای از دست دادن وجود ندارد. هرچه زودتر تشخیص داده شود و درمان شود، شانس زنده ماندن بیشتر است. به همین دلیل است که در صورت کوچکترین شک و اولین علائم سکته قلبی - حتی در شب یا آخر هفته - باید با شماره اورژانس تماس بگیرید!

نظارت بر علائم حمله قلبی در مردان و زنان مهم است

© PantherMedia / Ruslan Huzauعکس زن مبتلا به میگرن
میگرن با سردرد معمولی که تقریباً همه گهگاه تجربه می کنند متفاوت است. در طول حمله میگرن، درد شدید به طور ناگهانی و اغلب فقط در یک طرف سر ایجاد می شود. آنها به طور قابل توجهی قوی تر از سردردهای معمولی هستند و معمولاً با علائم دیگری همراه هستند.

با این حال، تنها زمانی از میگرن صحبت می شود که علائم معمول حداقل پنج بار رخ داده باشد.

میگرن معمولاً زندگی روزمره را بطور قابل توجهی محدود می کند. برخی افراد فقط گاه به گاه دچار حمله میگرن می شوند. برخی دیگر برای چند روز در هر ماه ناتوان هستند. داروهای مختلف می توانند به مدیریت میگرن کمک کنند.

علائم
میگرن با سردرد متوسط ​​تا شدید، اغلب در یک طرف سر مشخص می شود. آنها معمولاً به صورت ضربان دار، ضربان دار یا کوبنده احساس می شوند. آنها اغلب با فعالیت بدنی افزایش می یابند، حتی گاهی اوقات با حرکات کوچک. سردرد می تواند با حالت تهوع و استفراغ همراه باشد. آنها همچنین ممکن است در برخی از کودکان وجود نداشته باشند - آنها عمدتا حالت تهوع، استفراغ و سرگیجه دارند.

برخی افراد نیز در هنگام تشنج به نور و صدا بسیار حساس هستند. در صورت عدم درمان، علائم بین چهار ساعت تا سه روز ادامه می یابد.

قبل از اینکه میگرن واقعی احساس شود، برخی از افراد جرقه های نور و اشکال عجیب و غریب را می بینند. دیگران همه چیز را کمی تار، تار یا از طریق خطوط مواج درک می کنند. اختلالات گفتاری، فلج یا احساسات غیرطبیعی مانند سوزن سوزن شدن نیز می تواند به طور موقت رخ دهد. در پزشکی از چنین پدیده هایی به عنوان "هاله" یاد می شود. هاله معمولا در عرض یک ساعت بدون عواقب فروکش می کند و سپس با درد معمولی میگرنی جایگزین می شود.

علل و عوامل خطر
دلایل دقیق میگرن مشخص نیست. یک نظریه می گوید که فرآیندهای التهابی در رگ های خونی در مغز نقش دارند. همچنین ممکن است مهم باشد که سیگنال های درد چگونه در مغز پردازش می شوند. استرس اغلب نقش مهمی در درد ایفا می کند: احساس عصبانیت و تنش می تواند درد را بدتر کند یا در وهله اول به بروز آن کمک کند. بنابراین روزهای بسیار شلوغ و بدون استراحت کافی می توانند سردرد را افزایش دهند. با این حال، گاهی اوقات زمانی که استرس فروکش می کند، میگرن شروع می شود - به عنوان مثال در آخر هفته یا در چند روز اول تعطیلات.

در افراد مبتلا به میگرن، زمان‌های نامنظم خواب و غذا خوردن نیز می‌تواند احتمال حمله را افزایش دهد. همچنین ممکن است بین میگرن، رژیم غذایی و فعالیت بدنی ارتباطی وجود داشته باشد. هر کسی که مبتلا به میگرن است می تواند خودش بفهمد که آیا این عوامل تاثیر دارند یا خیر. یک دفتر خاطرات میگرن می تواند کمک کند.

بیشتر بدانید
دفتر خاطرات میگرن
فرکانس
زنان بیشتر از مردان دچار میگرن می شوند. از هر 100 زن، 14 نفر و از هر 100 مرد، 7 نفر حملات مکرر میگرن دارند. در کودکان، دختران و پسران به طور مساوی تحت تأثیر قرار می گیرند: حدود 4 تا 5 کودک از 100 کودک مبتلا به میگرن هستند.

دوره
میگرن می تواند به خودی خود با گذشت زمان بهتر شود. زنان جوان اغلب با شروع دوره قاعدگی خود برای اولین بار میگرن را تجربه می کنند. برای بسیاری از زنان، تشنج در دوران بارداری رخ نمی دهد و پس از یائسگی به طور کامل ناپدید می شود.

میگرن به ندرت مزمن می شود. این زمانی است که علائم بیش از 15 روز در ماه به مدت حداقل سه ماه رخ می دهد. کمتر از 2 نفر از هر 100 نفر مبتلا به میگرن دارای فرم مزمن هستند.

جلوگیری
برخی از عادات خواب یا سایر رفتارها می توانند حملات میگرنی را افزایش دهند. آنچه افراد مبتلا به میگرن به آن حساس هستند متفاوت است. دفتر خاطرات سردرد یا میگرن می تواند به ردیابی محرک ها کمک کند. برای مثال، این نشان می‌دهد که حمله چقدر شدید و طولانی بوده، در زمان حمله چه اتفاقی افتاده است، قبلاً چه می‌خوردید یا می‌نوشیدید و چه دارویی مصرف می‌کردید.

بر اساس ضبط شده، می توان ارتباط بین تشنج و محرک های احتمالی را مشخص کرد. یادداشت های روزانه همچنین نشان می دهد که اگر برای مدتی بدون محرک احتمالی مانند شراب قرمز این کار را انجام دهید، فرکانس و شدت میگرن واقعا کاهش می یابد یا خیر.

برخی از افراد همچنین مکمل های غذایی، داروهای گیاهی یا تکنیک های آرامش بخش را برای کمک به جلوگیری از حملات میگرنی خود امتحان می کنند. در مورد حملات بسیار شدید یا بسیار مکرر میگرن، می توان داروی پیشگیرانه یا درمان روان درمانی را نیز در نظر گرفت. به عنوان مثال، در مورد بیماری بیشتر می آموزید یا تکنیک هایی را تمرین می کنید که به شما در مقابله با موقعیت های استرس زا کمک می کند.

بیشتر بدانید
پیشگیری از میگرن در کودکان و نوجوانان
پیشگیری از میگرن برای بزرگسالان
رفتار
بسیاری از افراد مبتلا به میگرن در ابتدا حملات خود را با هر چیزی که از نظر تجربه برای آنها خوب است تسکین می دهند:

میگرن: یک بیماری رایج؟
میگرن در آلمان بسیار شایع است. از هر ده بزرگسال یک نفر از آن رنج می برد. میگرن تقریباً همیشه فقط در یک نیمه سر ظاهر می شود. نام "میگرن" از این ویژگی گرفته شده است. دقیق تر از یونانی "hemicrania" که به معنای چیزی شبیه "نیمه سر" است. با این حال، میگرن چیزی بیشتر از یک حمله سردرد شدید است که با استراحت در رختخواب فروکش می کند. برعکس: میگرن یک اختلال عصبی جدی است که یکی از شایع ترین بیماری های مزمن است.

آیا به دنبال اطلاعات جامع در مورد میگرن با بهترین نکات برای پیشگیری از میگرن هستید؟ از www.kopfache.de دیدن کنید.

میگرن چگونه ایجاد می شود؟
دلایل دقیق میگرن هنوز مشخص نشده است. اکنون محققان تصور می کنند که یک اختلال ژنتیکی در سطح سلول های عصبی باعث سردردهای میگرنی می شود. بنابراین مبتلایان به میگرن نسبت به افراد سالم بسیار شدیدتر به محرک های خارجی واکنش نشان می دهند. با این حال، این به تنهایی برای شروع حمله میگرن کافی نیست. میگرن تنها زمانی رخ می دهد که محرک های خاصی وجود داشته باشد. محرک ها می توانند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشند، اما استرس، کمبود خواب یا نوسانات هورمونی در زنان شایع است.

علائم میگرن چیست؟
حمله میگرن اغلب غیرقابل تحمل و بسیار ناراحت کننده است. در جمجمه، درد معمولاً در یک طرف ضربان دارد و ضربان دارد، حتی گاهی اوقات در حین حمله، طرف‌ها تغییر می‌کند. بیماران میگرنی اغلب از حالت تهوع، استفراغ، حساسیت به نور، صدا و بوها نیز شکایت دارند. فعالیت بدنی معمولاً میگرن را بدتر می کند. به عنوان یک قاعده، حمله میگرن بین 4 تا 72 ساعت طول می کشد، که در بسیاری از موارد حمله از ساعت ها یا روزها قبل اعلام می شود. برخی از افراد مبتلا به نوسانات خلقی یا بی قراری درونی در آستانه میگرن گزارش می دهند، برخی دیگر گرسنگی شدید و تشنگی بیش از حد دارند یا از تمرکز ضعیف، خواب یا اختلالات گوارشی شکایت دارند.

علائم میگرن: سردرد
سردرد

علائم میگرن: حساسیت به نور
حساسیت به نور

علائم میگرن: حساسیت به سر و صدا
حساسیت به نویز

علامت میگرن: حالت تهوع
حالت تهوع

میگرن با اورا چه ویژگی هایی دارد؟
تقریباً از هر ده مبتلا به میگرن، یک نفر قبل از حمله درد، فلاش های عجیب نور یا لکه های رنگی با لبه های دندانه دار می بیند و برخی نیز اختلالات گفتاری دارند. اختلالات حسی مانند گزگز در اندام ها و حتی فلج عضلانی نیز گزارش شده است. سپس مبتلایان به میگرن از هاله به اصطلاح میگرنی رنج می برند.

درمان میگرن
در موارد حاد، یعنی در طول حمله میگرن، درمان دارویی اغلب تنها راه حل برای تسکین است. یک درمان مناسب در اینجا، به عنوان مثال، Thomapyrin® INTENSIV است که حاوی ترکیب سه گانه ASA، پاراستامول و کافئین است.

در مورد حملات مکرر و شدید میگرن، پیشگیری از میگرن نیز مفید است. درمان‌های غیردارویی مانند روش‌های آرام‌سازی، روش بازخورد زیستی یا ورزش‌های استقامتی اغلب در اینجا مناسب هستند. با این حال، بهتر است روش درمان مناسب میگرن را به صورت جداگانه با پزشک خود در میان بگذارید.

تنگی نخاع چیست؟تنگی نخاع
تنگی کانال نخاعی باریک شدن کانال عصبی در ستون فقرات است. اگر اعصاب نخاعی (قرمز) در نقطه خروج جانبی خود فشرده شوند، تنگی فورامن وجود دارد. نتیجه درد، بی حسی و سوزش در ناحیه بدن است که توسط عصب فشرده شده تامین می شود. © Viewmedica
ستون فقرات انسان پیچیده است. در حالی که بار اصلی بر روی بدنه های مهره های جلویی و دیسک های بین مهره ای قرار دارد، مفاصل مهره های پشتی (مفاصل فاست) کنترل حرکت را تضمین می کنند. کانالی که توسط مهره های روی هم قرار گرفته است، کانال نخاعی نامیده می شود. طناب نخاعی که توسط غشای نخاع محافظت می شود و در ناحیه مهره های کمری فقط ریشه های عصبی دسته دار از آن عبور می کنند. اینها ستون فقرات را به صورت جفت در سمت چپ و راست در هر سطح دیسک بین مهره ای از طریق پنجره های عصبی در استخوان، به اصطلاح نوروفورامینا، ترک می کنند.

تنگی کانال نخاعی باریک شدن کانال نخاعی است. انسداد مسدود کننده، فشار دردناکی را بر آن قسمت از سیستم عصبی مرکزی و همچنین هر اعصابی که درون آن جریان دارد، وارد می‌کند. علاوه بر نخاع، نوروفورامینا نیز می تواند تحت تأثیر قرار گیرد و تنگی نوروفورامن را ایجاد کند.

اصطلاحات مهم
تنگی نخاع به باریک شدن طناب نخاعی در کانال نخاعی گفته می شود.

تنگی روزنه به باریک شدن عصب طناب نخاعی در نقطه ای که عصب از کانال نخاعی خارج می شود، معروف به سوراخ است.

لغزش مهره ها (اسپوندیلولیستزیس) حرکت بیش از حد بدن مهره ها است. آنها در مقابل یکدیگر حرکت می کنند که منجر به باریک شدن (تنگی) کانال نخاعی می شود.

رادیکولوپاتی آسیب به ریشه های عصبی به دلیل تنگ شدن سوراخ است.

فشار روی اعصاب که دیگر فضای کافی ندارند، باعث شکایات مختلفی می شود. این علائم توسط بیماران مبتلا به صورت کمردرد موضعی در ناحیه ستون فقرات و همچنین به صورت درد تابشی در اندام ها احساس می شود.

شکایات بیماران ما بسته به محل باریک شدن کانال نخاعی متفاوت است. سپس به بخش های جداگانه ستون فقرات به عنوان محل اشاره می شود. در اکثر بیماران ما، یا بخش‌هایی از ستون فقرات گردنی (ستون فقرات گردنی) یا ستون فقرات کمری با بار سنگین (نفقه کمری)، به‌ویژه بین مهره‌های L 4/5، تحت تأثیر قرار می‌گیرند. علائم بستگی به این دارد که کدام قسمت از بدن توسط بخش باریک نخاع یا اعصاب فشرده شده تامین می شود. حرکت، اختلالات رفلکس، درد و بی حسی از علائم احتمالی این تنگی نخاعی است.

محتوای خارجی از viewmedica.com

موافق
مهم: ایجاد درمان مناسب برای بیمار
ساختار ستون فقرات
ساختار ستون فقرات: اعصاب مهم طناب نخاعی در کانال نخاعی قرار دارند. ریشه های عصبی از طناب نخاعی از طریق هر سوراخ بیرون می آیند و بخش ها یا اندام های خاصی از بدن را تامین می کنند. بسته به اینکه کدام بخش از نخاع یا نقاط خروجی تحت تأثیر تنگی (تنگی) قرار می گیرند، درد یا نارسایی از طریق تشعشع در ناحیه دیگری از بدن رخ می دهد. © Viewmedica
چرا علائم (علائم بیماری) تنگی کانال نخاعی بسیار متنوع است؟

محل و علل خاص تنگی کانال نخاعی نیز بسیار متفاوت است. بنابراین، تشخیص و درمان تنگی کانال نخاعی پس از انجام معاینات کامل جراحی مغز و اعصاب و تصویربرداری، همیشه بسیار فردی است.

در بیشتر موارد فیزیوتراپی و درد درمانی کافی است. اگر مهره ها بیش از حد متحرک باشند (لغزش مهره ها یا اسپوندیلولیستزیس)، برداشتن فشار از طناب نخاعی با جراحی ضروری است. با توجه به تجربه چندین ساله خود، متخصصان کمر در کلینیک مشترک در درجه اول سعی می کنند از روش های حفظ حرکت در درمان جراحی استفاده کنند.

لغزش مهره ها به عنوان علت تنگی کانال نخاعی
لغزش مهره ها یکی از دلایل اصلی تنگی یا باریک شدن نخاع است. درمان های محافظه کارانه مانند فیزیوتراپی و فیزیوتراپی اغلب برای درمان این بی ثباتی ستون فقرات کافی است. اما در برخی موارد، لیز خوردن مهره ها باید با جراحی متوقف شود. © کلینیک مشترک
سفت شدن بخش های مهره ای آسیب دیده (اسپوندیلودزیس) با این واقعیت همراه است که تحرک پویای ستون فقرات بیمار در همه بخش ها حفظ نمی شود. روش های انعطاف پذیر سفت فقط تا حدی باعث کاهش تحرک می شود. عملکرد کلی ستون فقرات تا حد زیادی حفظ می شود. هدف جراحان جلوگیری از بارگذاری بیش از حد نواحی مجاور است.

علائم: تنگی کانال نخاعی چگونه خود را نشان می دهد؟
بی حسی در پاها
بی حسی در اندام تناسلی
پاها احساس سنگینی می کنند
درد و ناراحتی هنگام راه رفتن افزایش می یابد
درد کمتری هنگام بالا بردن بازوها، دوچرخه سواری و نشستن
بیماران مبتلا به Spi

یک پا را روی یک ارتفاع قرار دهید، به عنوان مثال. ب. مدفوع از. حالا خود را با ساعد/آرنج همان طرف روی ران نگه دارید. تکیه گاه جلو قسمت زیادی از وزن را از قفسه سینه و کمربند شانه ای منتقل می کند. بار روی ستون فقرات کمری کاهش می یابد.

تمرینات برای تثبیت سگمنتال ستون فقرات کمری
عضلات موضعی (musculi multifidi و musculus transversus abdominus) روی ستون فقرات عملکرد مهمی در رابطه با ثبات دارند. در بسیاری از افراد مبتلا به مشکلات کمر، این عضلات در کنترل حرکتی اختلال ایجاد می کنند (فعال سازی به خوبی کار نمی کند یا با تاخیر انجام می شود). تمرینات تثبیت و تعادل برای بهبود این امر مناسب هستند، زیرا ماهیچه ها به آسانی به صورت واکنشی منقبض می شوند.

مرد فوق العاده
وضعیت شروع: روی یک تشک چهار دست و پا بایستید، هر دو پا زیر باسن، هر دو بازو زیر شانه ها قرار می گیرند. نگاه به سمت زمین است.

نوع 1: یک پا و یک دست را به صورت مورب حدود 5 سانتی متر از زمین بلند کنید و این وضعیت را به مدت 5 ثانیه ثابت کنید.

پاها و بازوها را به صورت مورب بالا بیاورید.
موقعیت را به مدت 5 ثانیه نگه دارید. © کلینیک مشترک
پیشرفت: پای پای تکیه گاه را از روی زمین بلند کنید تا فقط زانوی شما با زمین تماس داشته باشد. سعی کنید تعادل خود را در حین ادامه تمرین همانطور که در بالا توضیح داده شد حفظ کنید.

در حین تمرین پاها در هوا هستند.
استپ بالا: پای پای تکیه گاه را بلند کنید. © کلینیک مشترک
پاها و بازوها را به صورت مورب بالا بیاورید.
این وضعیت را به مدت 5 ثانیه در هر طرف نگه دارید. © کلینیک مشترک
نوع 2: یک پا را بلند کنید و بازوی مورب را آنقدر دراز کنید که ستون فقرات ثابت بماند و به پشت توخالی منحرف نشوید.

پای بلند شده و بازوی بالا کشیده شده اند.
پیشرفت: ساق پا و بازوی مورب را صاف کنید. © کلینیک مشترک
نوع 3: پاهای خود را به طور متناوب روی تکیه گاه ساعد بالا بیاورید و به مدت 3 ثانیه در وضعیت نگه دارید بدون اینکه به پشتی توخالی بچرخید.

پاهای خود را به طور متناوب به صورت تکیه گاه ساعد بالا بیاورید.
مراقب باشید در طول تمرین کمر خود را قوس ندهید. © کلینیک مشترک
تکرار: 3 ست 15 تکراری از هر نوع تمرین را انجام دهید.

انجام تمرین: روی لبه جلویی صندلی بنشینید.
فقط روی لبه جلویی صندلی بنشینید. © کلینیک مشترک
موقعیت شروع: روی لبه جلویی صندلی بنشینید. قسمت بالایی بدن کمی به جلو خم شده است. بازوها با آرنج های کشیده به بدن نزدیک هستند.

اجرا: اکنون از بازوهای خود برای انجام حرکات هک یا چرخشی کوچک و سریع استفاده کنید. حرکت از شانه ها انجام می شود نه از آرنج. سعی کنید با منقبض کردن ماهیچه های مرکزی بدن، تا حد امکان کم چرخاندن بالاتنه خود را حفظ کنید.

تکرار: این حرکات خرد کردن را به مدت 15 ثانیه انجام دهید. حدود 30 ثانیه استراحت کنید و تمرین را 3 بار تکرار کنید.

چوب تاب
ابزار: چوب تاب

وضعیت شروع: ایستاده عمودی، چوب تاب دار به صورت عمودی در جلوی بدن با هر دو دست نگه داشته می شود. آرنج ها کمی خم شده اند.

اجرا: سعی کنید با انجام حرکات کوچک بازوهای خود به جلو و عقب، چوب ویبره را به لرزه درآورید. با یک چرخش ثابت، بالاتنه را به آرامی 10 درجه به راست و چپ بچرخانید.

با چوب تاب ورزش کنید
با حرکت بازوها، چوب تاب را به حرکت در آورید. © کلینیک مشترک
چرخش در حین ورزش
بالاتنه خود را کمی به سمت راست و چپ بچرخانید. © کلینیک مشترک
جایگزین:
وضعیت شروع: ایستاده عمودی، چوب تاب دار به صورت افقی در جلوی بدن با هر دو دست نگه داشته می شود. آرنج ها کمی خم شده اند.

اجرا: سعی کنید با انجام حرکات کوچک بازوهای خود به جلو و عقب، چوب ویبره را به لرزه درآورید. برای یک چرخش پایدار، چوب تاب را به سمت بالا و پایین حرکت دهید. مطمئن شوید که پشت شما صاف است.

با چوب تاب در حالت افقی ورزش کنید
چوب تاب را به صورت افقی نگه دارید. © کلینیک مشترک
حرکت چوب تاب در حین تمرین
چوب تاب را به سمت بالا و پایین بکشید. © کلینیک مشترک
تکرار: این تمرین را 3 بار به مدت 20 ثانیه انجام دهید.

نکاتی برای استفاده صحیح از چوب ویبره:

دسته را می توان با یک یا هر دو دست نگه داشت.
دست ها لرزش عصا را بالا و در عین حال در برابر آن نگه می دارند.
هرچه هنگام تاب دادن چوب دست شما آرامتر باشد، بهتر است.
مفاصل آرنج و شانه تا حد امکان ثابت نگه داشته می شوند.
کاربران بی تجربه ابتدا باید میله را در حین تمرین نزدیک بدن خود نگه دارند
شدت تمرین را می توان با برخی از میله ها با حرکت دادن توده های چرخ طیار نصب شده روی میله تغییر داد.
پل زدن
وضعیت شروع: به پشت دراز بکشید و پاها را کنار هم قرار دهید. فاصله بین زانوها به اندازه عرض یک مشت است.

اجرای دینامیک: بلند کردن S

منظور از تنگی مهره چیست؟تنگی نخاع به باریک شدن فضایی که طناب نخاعی و ریشه های عصبی را در بر می گیرد گفته می شود. بنابراین فشار می تواند بر روی نخاع و روی اعصابی که از ستون فقرات عبور می کنند ایجاد شود.

کدام نواحی بدن بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرند؟
بیشترین نواحی آسیب دیده ستون فقرات کمری (محلی شدن بیشتر) و ستون فقرات گردنی است (محل دوم خطرناک تر است زیرا نخاع و اعصاب می توانند در سطوح بالاتر آسیب ببینند و در نتیجه در شدیدترین موارد ناتوانی بیشتری ایجاد می کنند).

تنگی ستون فقرات باریک شدن حداقل یکی از دو فضای ستون فقرات که در آن اعصاب عبور می کنند:

کانالی در مرکز ستون فقرات (کانال مدولار) که در آن نخاع و ریشه های عصبی قرار دارند.
منافذ بین مهره ها که از طریق آن اعصاب از بیرون آمدن ریشه خود از ستون فقرات به سایر قسمت های بدن می روند.
مردم بیشتر به چه کسانی علاقه دارند؟
این اختلال در بین مردان و زنان بالای 50 سال شایع تر است. با این حال، ممکن است در افراد جوان‌تری که با تنگی کانال نخاعی متولد شده‌اند یا آسیب نخاعی داشته‌اند، رخ دهد.

علت تنگی کانال نخاعی چیست، علل آن چیست؟
علل احتمالی تنگی کانال نخاعی عبارتند از:

استئوآرتریت یا دژنراسیون دیسک: استئوآرتریت علت اصلی است زیرا روند تکاملی آن می تواند باعث شود: از بین رفتن غضروف بین استخوان ها در سطوح مفصلی. تشکیل خارهای استخوانی (به نام استئوفیت) که می تواند فضایی را که اعصاب در آن جریان دارند تنگ کند. کاهش ارتفاع طبیعی دیسک‌های بین مهره‌های ستون فقرات (بیماری دژنراتیو دیسک، همچنین به عنوان اسپوندیلوز شناخته می‌شود). رشد بیش از حد (هیپرتروفی) ساختارهای رباط و وجوه مفاصل بین یک مهره و مهره دیگر. تنگی - مهره - کانال 2
اسپوندیلولیستزیس: سر خوردن یک مهره بر روی مهره دیگر که در موارد شدید می تواند باعث بی ثباتی و علائم عصبی شود.
در میان آسیب شناسی های دیگری که فضای کانال نخاعی یا سوراخ مهره ای را کاهش می دهد، می بینیم:

آرتریت روماتوئید: آرتریت روماتوئید معمولاً افراد زیر 60 سال را مبتلا می کند و باعث التهاب بافت های نرم و غشای سینوویال مفاصل (سینوویت) می شود. حتی اگر آرتریت روماتوئید علت مکرر تنگی نخاع نباشد، آسیب به رباط‌ها، استخوان‌ها و مفاصل با سینوویت شروع می‌شود. بخش هایی از ستون فقرات که تحرک بیشتری دارند (به عنوان مثال گردن رحم) در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند.
تومور (تشکیل بافت غیر طبیعی در ساختارهای تشکیل دهنده کانال نخاعی)
فرآیند عفونی
اختلالات متابولیسم استخوان که باعث رشد استخوان می شود، مانند بیماری پاژه (بیماری پاژه)
با این حال، این علل هنوز بسیار کمتر از آرتروز هستند.

علائم بیماری تنگی کانال نخاعی چیست؟
بیمار ممکن است احساس گزگز، بی‌حسی، سوزش، تا احساس گاز گرفتن را تجربه کند که معمولاً از باسن در امتداد اندام تحتانی تا پا منتشر می‌شود. این پارستزی ها یا این تغییرات در حساسیت سطحی ممکن است به احساس ضعف (کمبود قدرت) در یک یا هر دو اندام تحتانی مرتبط باشد یا نباشد. اغلب بیمار قادر به راه رفتن در مسافت های طولانی نیست و پس از مدتی راه رفتن یا ایستادن نیاز دارد چندین بار بایستد یا کمی به جلو خم شود. بنابراین ممکن است یک لنگش خفیف ناشی از درد وجود داشته باشد که لنگش نوروژنیک نامیده می‌شود یا در اثر فشار روی ریشه عصبی ایجاد می‌شود. بنابراین یک لنگش نوروژنیک است که به عصب مربوط می شود و به وضوح از لنگش بینابینی ماهیتی عروقی متمایز می شود.

گاهی اوقات، بیمار ممکن است احساس کند که نیاز به خم شدن به جلو دارد، حتی در حالی که برای مدت طولانی در وضعیت نشسته قرار دارد.

تشخیص تنگی کانال نخاعی چگونه است؟
تشخیص را می توان نه تنها با مجموعه آنامنستیک (که در بالا ذکر شد) و با معاینه فیزیکی، بلکه با برخی از تست های تشخیصی ابزاری مانند: اشعه ایکس، ام آر آی یا سی تی اسکن انجام داد.

رادیوگرافی ممکن است برخی از علائم مرتبط با تنگی نخاع را نشان دهد: کاهش ارتفاع دیسک بین مهره ای. وجود خارهای استخوانی (استئوفیت ها) و بی ثباتی ستون فقرات (حرکت غیر طبیعی بین مهره ها).

این آزمایشات اطلاعات مفیدی را برای درک اینکه آیا اعصاب در اثر تنگی کمر فشرده شده اند یا خیر، ارائه می دهند.
در برخی موارد، آزمایش هدایت عصبی می تواند انجام شود: الکترومیوگرافی (EMG).
بنابراین آسیب یا تحریک عصبی را می توان در نتیجه فشرده سازی ناشی از تنگی نخاع کمری شناسایی کرد.

توصیه می کنیم:

کینزی